qui ordo clarissimis civibus bene gestae rei publicae testimonium multis, mihi uni conservatae dedit. Libero te metu; nemo credet umquam; non est tuum de re publica bene mereri; habet istius pulcherrimi facti clarissimos viros res publica auctores; ego te tantum gaudere dico, fecisse non arguo. At ego suasi. [77] [XXXI] At videte levitatem hominis. Id enim unum in terris egestatis, aeris alieni, nequitiae, perditis vitae rationibus, perfugium esse ducebas. Etsi enim satis in ipsa conscientia pulcherrimi facti fructus erat, tamen mortali immortalitatem non arbitror esse contemnendam. Sed neque fecisti nec, si cuperes, tibi id per C. Curionem facere licuisset. Qui possis? At quam caeca avaritia est! At ad quos refert? Non video, nec in vita nec in gratia nec in rebus gestis nec in hac mea mediocritate ingeni quid despicere possit Antonius. 3 Do nothing from k selfish ambition or l conceit, but in m humility count others more significant than yourselves. cur ludi Apollinares incredibili M. Bruti honore celebrati? Fuit enim ille vir, patres conscripti, sicuti scitis, cum foris clarus, tum domi admirandus neque rebus externis magis laudandus quam institutis domesticis. Quod enim verbum in istis litteris est non plenum humanitatis, officii, benivolentiae? Ter depugnavit Caesar cum civibus, in Thessalia, Africa, Hispania. Tu, homo sapiens et considerate, quid dicis? The entire intelligent universe is called to worship Jesus Christ as Lord. [42] Quamquam hoc maxime admiratus sum, mentionem te hereditatum ausum esse facere, cum ipse hereditatem patris non adisses. Ergo, ut te Catamitum, nec opinato cum te ostendisses, praeter spem mulier adspiceret, idcirco urbem terrore nocturno, Italiam multorum dierum metu perturbasti? Nec vero necesse est quemquam a me nominari; vobiscum ipsi recordamini. Habebat hoc omnino Caesar: quem plane perditum aere alieno egentemque, si eundem nequam hominem audacemque cognorat, hunc in familiaritatem libentissime recipiebat. 'Eodem', inquies, 'quo in heredum L. Rubri, quo in heredum L. Turseli praedia, quo in reliquas innumerabiles possessiones. ' Recordare tempus illud, cum pater Curio maerens iacebat in lecto, filius se ad pedes meos prosternens lacrimans te mihi commendabat, orabat, ut se contra suum patrem, si sestertium sexagiens peteret, defenderem; tantum enim se pro te intercessisse dicebat. [64] [XXVI] Caesar Alexandria se recepit felix, ut sibi quidem videbatur; mea autem sententia, qui rei publicae sit hostis, felix esse nemo potest. Übersetzung nach M. Wollschläger. Inspectantibus vobis toto Capitolo tabulae figebantur, neque solum singulis venibant immunitates, sed etiam populis universis; civitas non iam singillatim, sed provinciis totis dabatur. Numquam ab eo mentio de me nisi honorifica, nisi plena amicissimi desiderii, cum me vidisse plus fateretur, se speravisse meliora. Quid Anagnini? Sed ad iter Italiamque redeamus. Scisne me de rebus mihi notissimis dicere? [100] [XXXIX] Sed ad chirographa redeamus. 'Patris', inquies, 'ista culpa est'. O incredibilem audaciam, o inpudentiam praedicandam! Quam volent illi cedant otio consulentes, tamen a re publica revocabuntur. Huius in sedibus pro cubiculis stabula, pro conclavibus popinae sunt. Erant quidem illa castra plena curae; verum tamen homines, quamvis in turbidis rebus sint, tamen, si modo homines sunt, interdum animis relaxantur. [19] Iam illud cuius est non dico audaciae (cupit enim se audacem), sed, quod minime vult, stultitiae, qua vincit omnis, clivi Capitolini mentionem facere, cum inter subsellia nostra versentur armati, cum in hac cella Concordiae, di immortales! [38] Quae sententia si valuisset ac non ei maxime mihi, quorum ego vitae consulebam, spe victoriae elati obstitissent, ut alia omittam, tu certe numquam in hoc ordine vel potius numquam in hac urbe mansisses. Quid ad haec tandem? Una in illa re servitutis oblita civitas ingemuit, servientibusque animis, cum omnia metu tenerentur, gemitus tamen populi Romani liber fuit. Cicero si etiam scripsit ad te Caesar, ut redderes, quid satis potest dici de tanta impudentia? Non enim abiectum sustuleras, sed adtuleras domo meditatum et cogitatum scelus. Sustulit illum diem fortuna rei publicae; num etiam tuum de auspiciis iudicium interitus Caesaris sustulit? Tu cum principem senatorem, civem singularem tam propinquum habeas, ad eum de re publica nihil referas, referas ad eos qui suam rem nullam habent, tuam exhauriunt? Haec mea, M. Antoni, semper et de Pompeio et de re publica consilia fuerunt. Sed fac id te dedisse mihi, quod non ademisti, meque te habere vitam, quia non a te sit erepta; licuitne mihi per tuas contumelias hoc tuum beneficium sic tueri, ut tuebar, praesertim cum te haec auditurum videres? Übersetzung nach M. Wollschläger. Tu autem quadringentiens sestertium, quod Idibus Martiis debuisti, quonam modo ante Kalendas Apriles debere desisti? Quidlibet, modo ne nauseet, faciat, quod in porticu Minucia fecit. Quid enim plenius, quid uberius quam mihi et pro me et contra Antonium dicere? Nihil ipse poterat, omnia rogabat, caput in aversam lecticam inserens beneficia, quae venderet, a collega petebat. Nec vero eram tam indoctus ignarusque rerum, ut frangerer animo propter vitae cupiditatem, quae me manens conficeret angoribus, dimissa molestiis omnibus liberaret. [XXXVI] Qui tu vir, di immortales, et quantus fuisses, si illius diei mentem servare potuisses! Iure id quidem; in homine enim turpissimo obsolefiebant dignitatis insignia. Etenim, si abhinc annos prope viginti hoc ipso in templo negavi posse mortem immaturam esse consulari, quanto verius non negabo seni! Tu vero adscribe me talem in numerum. Ne de iocis quidem respondebo, quibus me in castris usum esse dixisti. An decertare mecum voluit contentione dicendi? #3 Author ScottChicago (887282) 27 Nov 16, 02:09; Sources: Webster's 3rd unabridged: philippic - [MF philippique, fr. Quid enim beatius illis, quos tu expulsos a te praedicas et relegatos? contemptumne me? Ibi te cum et illius largitionibus et tuis rapinis explevisses, si hoc est explere, haurire, quod statim effundas, advolasti egens ad tribunatum, ut in eo magistratu, si posses, viri tui similis esses. Respondebisne ad haec aut omnino hiscere audebis? et hos auctoritate mea censes excitatos potius quam caritate rei publicae? Quid dicam, ipse optime intellegit. Mimos dico et mimas, patres conscripti, in agro Campano collocatos. Tibi uni peteres, qui ita a puero vixeras, ut omnia paterere, ut facile servires; a nobis populoque Romano mandatum id certe non habebas. 2, 4, 3 - 5, 7; Cic.Verr. Quod cum ipsum factum per se praeclarum est atque divinum, tum eitum ad imitandum est, praesertim cum illi eam gloriam consecuti sint, quae vix caelo capi posse videatur. Quaero: Tum tu quid egisses? Erat ei vivendum latronum ritu, ut tantum haberet, quantum rapere potuisset. Quod fuit consilium, quem umquam convocasti, quas Kalendas Iunias expectasti? cur potius quam ego ab illo? Cuius tu imperatoris quaestor fueras, dictatoris magister equitum, belli princeps, crudelitatis auctor, praedae socius, testamento, ut dicebas ipse, filius, appellatus es de pecunia, quam pro domo, pro hortis, pro sectione debebas. Quibus rebus tantis ac talibus gestis quid fuit causae, cur in Africam Caesarem non sequerere, cum praesertim belli pars tanta restaret? [XXXII] C. Caesari ex Hispania redeunti obviam longissime processisti. Quamquam tu quidem, ut tui familiarissimi dictitant, vini exhalandi, non ingenii acuendi causa declamas. Nuper fixa tabula est, qua civitates locupletissimae Cretensium vectigalibus liberantur statuiturque, ne post M. Brutum pro consule sit Creta provincia. Est ergo flamen, ut Iovi, ut Marti, ut Quirino, sic divo Iulio M. Antonius. Numquamne intelleges statuendum tibi esse, utrum illi, qui istam rem gesserunt, homicidae sint an vindices libertatis? Postea sum cultus a te, tu a me observatus in petitione quaesturae; quo quidem tempore P. Clodium, adprobante populo Romano in foro es conatus occidere, cumque eam rem tua sponte conarere, non impulsu meo, tamen ita praedicabas, te non existimare, nisi illum interfecisses, umquam mihi pro tuis in me iniuriis satis esse facturum. Vereor, ne imminuam summorum virorum gloriam; dicam tamen dolore commotus: Quid indignius quam vivere eum, qui inposuerit diadema, cum omnes fateantur iure interfectum esse, qui abiecerit? sunt enim librarii manu. de quo ferre, cum de reliquis ferres, noluisti; quem etiam ad censuram petendam impulisti eamque petitionem comparasti, quae et risus hominum et querellas moveret. Si severus, cur non in omnis? [105] Quae in illa villa antea dicebantur, quae cogitabantur, quae litteris mandabantur! In huius me tu consili societatem tamquam in equum Troianum cum principibus includis; [33] Non recuso; ago etiam gratias, quoquo animo facis. Cicero - Philippicae 2, 55. an supplicationes addendo diem contaminari passus es, pulvinaria noluisti? Quae peto ut, quamquam multo notiora vobis quam mihi sunt, tamen ut facitis, attente audiatis. Etenim est pietatis plena defensio. Celeriter isti, redisti, ut cognosceret te si minus fortem, at tamen strenuum. Aut non suscipienda fuit ista causa, Antoni, aut, cum suscepisses, defendenda usque ad extremum. 12:16 by being like-minded, having the same love, being of # Phil. Inde iter Alexandriam contra senatus auctoritatem, contra rem publicam et religiones; se habebat ducem Gabinium, quicum quidvis rectissime facere posset. [90] Qui tibi dies ille, M. Antoni, fuit! [XXXIV] Non dissimulat, patres conscripti, adparet esse commotum; sudat, pallet. Hi igitur his maioribus ab alienis potius consilium peterent quam a suis et foris potius quam domo? Nullius insector calamitatem; tantum queror, primum eorum reditus exaequatos, quorum causam Caesar dissimilem iudicarit; deinde nescio, cur non reliquis idem tribuas: neque enim plus quam tres aut quattuor reliqui sunt. Incredibile dictu + sed cum vinus inter omnis constabat neminem esse resalutatum, praesertim cum duos secum Anagninos haberet, Mustelam et Laconem, quorum alter gladiorum est princeps, alter poculorum. Hoc quidem est beneficium. Um es gleich klarzustellen: DAS IST KEINE HAUSAUFGABE!!! Quid est aliud tollere ex vita vitae societatem, tollere amicorum conloquia absentium? an eas, ad quas te peragratis veteranorum coloniis stipatum armis rettulisti? Tuus videlicet salutaris consulatus, perniciosus meus. At postea tuis armis cessit toga. Versatus in bello est; saturavit se sanguine dissimillimorum sui civium: felix fuit, si potest ulla in scelere esse felicitas. An, cum illum homines non tulerint, te ferent? Neque enim te de caelo servasse dixisti nec hodie dicis. [47] [XIX] Sed iam stupra et flagitia omittamus: sunt quaedam, quae honeste non possum dicere; tu autem eo liberior, quod ea in te admisisti, quae a verecundo inimico audire non posses. Atque idem ego, cum iam opes omnis et suas et populi Romani Pompeius ad Caesarem detulisset seroque ea sentire coepisset, quae multo ante provideram, inferrique patriae bellum viderem nefarium, pacis, concordiae, compositionis auctor esse non destiti, meaque illa vox est nota multis: 'Utinam, Pompei, cum Caesare societatem aut numquam coisses aut numquam diremisses! [VIII] Tam autem erat excors, ut tota in oratione tua tecum ipse pugnares, non modo non cohaerentia inter se diceres, sed maxime disiuncta atque contraria, ut non tanta mecum quanta tibi tecum esset contentio. (hier hast Du übersehen, dass Caesari Dativ = 2. Factus es ei rursus nescio quo modo familiaris. Quid enim umquam domus illa viderat nisi pudicum, quid nisi ex optimo more et sanctissima disciplina? Concedo. Quae si valuissent, res publica staret, tu tuis flagitiis, egestate, infamia concidisses. Sed quoquo modo nobiscum egeris, dum istis consiliis uteris, non potes, mihi crede, esse diuturnus. aeque atque huic ordini, ut equestri, ut Massiliensibus, ut omnibus, quibus rem publicam populi Romani caram esse sentiebat. Omnia denique, quae postea vidimus (quid autem mali non vidimus? Domitium non patris interitus, clarissimi viri, non avunculi mors, non spoliatio dignitatis ad reciperandam libertatem, sed mea auctoritas excitavit? ins Griechisch. Ego, qui sum illorum, ut ipse fateor, familiaris, ut a te arguor, socius nego quicquam esse medium; confiteor eos, nisi liberatores populi Romani conservatoresque rei publicae sint, plus quam sicarios, plus quam homicidas, plus etiam quam parricidas esse, siquidem est atrocius patriae parentem quam suum occidere. Quae est autem vita dies et noctes timere a suis? [12] Non placet M. Antonio consulatus meus. quorum etiam institores sunt, qui ea tamquam gladiatorum libellos palam venditent. Tum existimavit se suo iure cum Hippia vivere et equos vectigalis Sergio mimo tradere. [81] Quid enim? Cogebat egestas; quo se vertere non habebat; nondum ei tanta a L. Rubrio, non a L. Turselio hereditas venerat; nondum in Cn. [24] Duo tamen tempora inciderunt, quibus aliquid contra Caesarem Pompeio suaserim. [46] Quo tempore ego quanta mala florentissimae familiae sedavi vel potius sustuli! Plus ille poterat. Qui risus hominum, tantam esse tabulam, tam varias, tam multas possessiones, ex quibus praeter partem Miseni nihil erat, quod, qui auctionaretur, posset suum dicere! Cuius autem, qui in eo numero fuisset, nomen est occultatum? 'Cedant arma togae'. Stulte Aquinates; sed tamen in via habitabant. [14] L. Caesar, avunculus tuus, qua oratione, qua constantia, qua gravitate sententiam dixit in sororis suae virum, vitricum tuum! An C. Trebonio ego persuasi? Sed incidi in id tempus, quod iis rebus, in quas ingressa erat oratio, praevertendum est. Habet populus Romanus, ad quos gubernacula rei publicae deferat; qui ubicumque terrarum sunt, ibi omne est rei publicae praesidium vel potius ipsa res publica, quae se adhuc tantum modo ulta est, nondum reciperavit. Quae tua fuit cognitio? in tanta laetitia cunctae civitatis me unum tristem esse oportebat? [61] [XXV] Venisti Brundisium, in sinum quidem et in complexum tuae mimulae. Quod igitur, cum re agebatur, nemo in me dixit, id tot annis post tu es inventus qui diceres? Quae potest esse turpitudinis tantae defensio? Haerebat nebulo; quo se verteret, non habebat. [103] Ab hac perturbatione religionum advolas in M. Varronis, sanctissimi atque integerrimi viri, fundum Casinatem, quo iure, quo ore? 1. quis qui nescierit venisse eam tibi tot dierum viam gratulatum? Ab huius enim scelere omnium malorum principium natum reperietis. Nec vero usquam … Nam quod quaerebas, quo modo redissem: primum luce, non tenebris, deinde cum calceis et toga, nullis nec Gallicis nec lacerna. Sic opinor; a principio ordiamur. Nolite quaerere; frugi factus est; mimulam suam suas res sibi habere iussit, ex duodecim tabulis clavis ademit, exegit. Quam miserum est id negare non posse, quod sit turpissimum confiteri! Sed quid opponas tandem, si negem me umquam ad te istas litteras misisse, quo me teste convincas? He demands that the consuls return to looking after the welfare of the Roman people. Itaque hodie perficiam, ut intellegat, quantum a me beneficium tum acceperit. Quid? Studiorum enim suorum M. Varro voluit illud, non libidinum deversorium. quia sciebam? Cicero likened these speeches to those of Demosthenes' Philippic (Ad Atticus, 2.1.3), which Demosthenes had delivered against Philip of Macedon. [65] Tantus igitur te stupor oppressit vel, ut verius dicam, tantus furor, ut primum, cum sector sis isto loco natus, deinde cum Pompei sector, non te exsecratum populo Romano, non detestabilem, non omnis tibi deos, non omnis homines et esse inimicos et futuros scias?
Wetter Kos 30 Tage,
Catilinarische Verschwörung Cicero,
Verehren 9 Buchstaben,
Brit Politiker Kreuzworträtsel,
Stellenangebote Leipziger Land,
Dyskalkulie Therapie Online,